Koło Gospodyń Wiejskich w Bogorii Górnej powstało 26 listopada 1964 roku jako jednostka Kółka Rolniczego. Historia koła to historia ludzi, którzy ją tworzyli, a tym samym historię miejscowości Bogorii Górnej położonej w gminie Zduny, powiecie łowickim.
W opisie tym przedstawiamy, jak kształtowała się działalność i samoorganizacja kobiet od chwili powstania do dnia dzisiejszego. Zachowana dokumentacja pozwoliła na skróconą analizę pracy koła którą prezentujemy poniżej.
Pierwszą przewodniczącą Koła Gospodyń Wiejskich została Maria Charążka. Rozpoczęła się działalność kulturalno-oświatowa w ścisłej współpracy z Kółkiem Rolniczym.
Wytyczne działalności Koło otrzymuje odgórnie od odpowiednich organów zrzeszonych w Krajowym Związku Kółek i Organizacji Rolniczych.
Działalność Koła w pierwszych latach to: organizacja zabaw dochodowych, wycieczek turystyczno-krajoznawczych, wyjazdy do teatru. Liczne prelekcje wiedzy rolniczej i kursy żywienia, krawiectwa przeprowadzone były przez fachowych instruktorów. Za środki uzyskane z zabaw tanecznych zakupiono serwis naczyń, wałki do malowania ścian, szatkownice do kapusty.
Zorganizowano dożynki z występami aktorów – amatorów czyli mieszkańców wioski. Kółko Rolnicze – kierowane kolejno przez Białas Stanisława, Charążkę Stanisława i ponownie Gajka Józefa – rosło w siłę, przybywało systematycznie nowych zestawów maszyn rolniczych. Kółko przeprowadza systematyczną kontrolę stanu finansów Koła Gospodyń z czego protokoły gromadzone są w dokumentacji Koła.
W 1968 roku następuje zmiana na stanowisku przewodniczącej KGW – zostaje nią Janina Wielemborek. Koło liczy wówczas już 30 członkiń i w dalszym ciągu aktywnie uczestniczy w realizacji przyjętych zadań programowych. Działalność Koła tchnęła życie w uśpioną, leżącą na uboczu niewielką wieś. Członkinie z werwą dalej organizują kursy, pogadanki, wyjazd do teatru. Pamiętają o dzieciach i uroczystościach rocznicowych.
I chociaż po odejściu Janiny Wielemborek zmieniły się panie przewodniczące na Golis Natalię, Materek Stanisławę – to działalność koła nie umniejsza się. W 1973 roku nową przewodniczącą zostaje Jaros Julia. W tym czasie zrobiono regały na serwis, dokupiono naczynia do serwisu, a nawet zorganizowano w okresie żniw dzieciniec. W 1975 roku na przewodniczącą wybrana zostaje Kuźnicka Janina a następnie w 1977 na okres jednego roku Magda Maria, by w 1978 roku oddać urząd Boczek Wandzie.
Boczek Wanda nieprzerwanie kieruje Kołem do 1999 roku. Dokumentacja Koła potwierdza, iż prowadzono w tym czasie bardzo bogatą działalność kulturalno-oświatową, wspieraną przez instruktorów Kółka Rolniczego. Zabawy dochodowe zapewniły środki na zakup niezbędnych urządzeń gospodarstwa domowego np. kuchnia węglowa do świetlicy.
Największą dumą była rozbudowa świetlicy wiejskiej, przy której pracowali mieszkańcy. Zarząd WZKR udzielił wówczas dotacji finansowej, a Urząd Gminy wspierał w sprawach administracyjnych. W tych czasach do zadań KGW należała również dystrybucja piskląt, sadzonek drzew, mieszanek paszowych dla zwierząt.
W dokumentacji Koła z tamtego okresu znajdują się plany pracy Koła i sprawozdania z realizacji tych planów, świadczą one o bogatej i różnorodnej działalności Koła. Z prowadzonej działalności Zarząd informował mieszkańców systematycznie na zebraniach. Na przykład w 1978 roku odbyło się 8 zebrań ogólnych i 3 zebrania Zarządu.
Dokumentacją koła z lat 1960-1970 są ankiety-załączniki do protokołów zebrań sprawozdawczo-wyborczych, które zawierają rubrykę: Układ polityczny zarządu, gdzie rejestrowane były dane odnośnie przynależności partyjnej kobiet, a nawet ilość posiadanych hektarów.
W Kole działały sekcje, na przykład sekcja zdrowia, opieki nad dziećmi, gospodarstwa domowego, kulturalno-oświatowa. Wytypowano również przewodniczącą produkcyjną, którą została Maria Warzywoda.
Reasumując – przynależność do koła w latach 60. oraz 70., oprócz możliwości uczestnictwa w konkursach, wiązała się z pewnym interesem – członkostwo w kole dało lepszy dostęp do zaopatrzenia, choćby w artykuły spożywcze i przemysłowe, umożliwiały wyjazdy do teatru i wycieczki.
W 1999 roku przewodniczącą zarządu zostaje Teresa Michalska. Następuje stopniowe ożywienie działalności. Zorganizowano wycieczkę do Lichenia. Święto Kobiet, uporządkowano serwis, zgłoszono udział w teleturnieju o puchar Wójta Gminy.
W listopadzie 2001 roku wybrano nowy Zarząd, do którego weszły: Marzena Boczek – obecna przewodnicząca zarządu Koła, Wiechno Emilia – zastępca przewodniczącej, Kujawska Małgorzata – skarbnik, Jaros Katarzyna – sekretarz. W tym składzie Zarząd przetrwał do 2015 r.
W 2016 r. na skarbnika została wybrana Katarzyna Kołaczek, a sekretarzem została Danuta Kaźmierczak.
Działalność dzisiejszego Koła opiera się na bezinteresownym zaangażowaniu członkiń. Współczesne Koło Gospodyń to organizacja oparta na współdziałaniu i współodpowiedzialności członkiń. Koło łączy kobiety o różnych zainteresowaniach i oczekiwaniach. Zacieśnianie między sąsiedzkiej więzi odbywa się na wyjazdach i festynach gminnych.
Koło w Bogorii Górnej odnotowało za czasów obecnej przewodniczącej wiele sukcesów takich jak:
➢ 1 miejsce w turnieju Gminnym ,,Zabawa bez alkoholu” – 2001 r.
➢ Wyróżnienie w 3 turnieju KGW o puchar Wójta Gminy – 2002 r.
➢ 2 miejsce w 4 turnieju KGW o puchar Wójta Gminy – 2003 r.
➢ Wyróżnienie w Święcie Jesieni – 2002 r. oraz 2003 r.
➢ 4 miejsce w konkursie ,,Czysta i piękna Gmina” – 2004 r.
➢ 2 miejsce w konkursie ,,Czysta i piękna Gmina”- 2006 r.
➢ 1 miejsce w Turnieju Wsi – 2012 r.
➢ 3 miejsce w Turnieju Wsi – 2014 r.
➢ oraz wiele innych…
W październiku 2009 roku KGW w Bogorii Górnej aktywnie włączyło się w prace wykończeniowe przy oddaniu do użytku Domu Ludowego po byłej szkole Podstawowej. Panie brały udział w malowaniu, sprzątaniu przed oficjalnym otwarciem tego obiektu. Uroczyste otwarcie nastąpiło w październiku 2009 r. i zgromadziło mieszkańców wioski.
Dzisiejsza działalność pań z KGW ma na celu odrodzenie się więzi społecznych na wsi. Panie wkraczają odważnie do życia publicznego, wnosząc w nie wysoką kulturę osobistą i bezinteresowność działania. Przypominają wszystkim, że kultura to też spotkanie z drugim człowiekiem, dialog. Właśnie taka forma aktywności jest idealna do budowania mocnej więzi społecznych na wsi i poczucia odpowiedzialności również za drugiego człowieka żyjącego obok nas.